KIRLANGIÇLARIN KANATLARINDA HAZİRAN
Yaşanmış en coşkulu Haziran’dı,
Akşamüstleri kırlangıçlar meydanlarda sloganlarımızla kanat çırpardı,
Benim kırlangıçlar kadar çok ülkem vardı,
Toprağın altında ve üstünde çok çocuk, genç, işçi öldürülmüş ve yaralanmışlardı,
Hepimizin içinde sürekli kanayan yaralar vardı,
Mezar taşlarında çocukların adları vardı,
Henüz yeterince ölmedik ve kaybetmeyi tam öğrenemedik,
Yarım şahadetlerde yarım yarım öldük ve tam ölmeyi başka Haziranlara erteledik,
Ah tam ölmeyi bir becerebilseydik…
Gitmezdi kırlangıçlar, meydanların coşkusu kırlangıçlarla kanat çırpardı,
Tam kaybetmeyi ve tam ölmeyi öğrenebilirdik,
Haziran’ı kaybetmemeyi becerebilirdik…
Ah şimdi yüreğimizde coşkulu nostaljilerden ve dilimizde ağıtlardan başka ne kaldı?
Bu kış ayazında da kanat çırpardı, elbet kırlangıçlar,
Bir çocuk gibi ölmeyi öğrenebilseydik!
Önce kaybetmeyi öğrenmeli, kazanmak isteyen,
Kayıplarımızı birleştirmeyi, biriktirmeyi öğrenmeliyiz ilk elden,
Kazanır elbet, hafızasını kaybetmeyen!
Kazanamaz, her unutuşun intihar olduğunu bilmeyen!
Mehmet BAYDAN
25.01.15
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder